Fydda i'n gwisgo pabi gwyn yn flynyddol bellach.
Mae'n anffodus fod y cyfryngau Prydeinig a'r Llywodraeth yn defnyddio y diwrnod fel cyfle i glodfori rhyfel a Phrydeindod. Un ochr y'n ni'n glywed bob tro.
Mae'r Pabi Coch yn cael ei ddefnyddio i gofio 'ein milwyr ni', ac mae angen eu cofio. Ond fel y dywed y dyfyniad a nodir gan Owain Llwyd uchod, bu i Gymry ymladd a chael eu lladd mewn rhyfeloedd nad oedd cweryl ganddyn nhw yn eu cylch, ac yr un modd milwyr 'ein gelynion' - pobl dlawd oedd heb obaith mewn bywyd yn cael eu danfon i ryfel, ond dyw'r diwrnod cofio ddim yn cofio am eu milwyr 'nhw'. Dyw e ddim chwaith yn cofio am y miliynau o bobl ddiniwed sydd wedi cael eu lladd.
Mae mwy o bobl ddiniwed wedi cael eu lladd mewn rhyfel nag o filwyr - yn y 100 mlynedd diwethaf mae 60% o'r rhai lladdwyd wedi bod yn ddinasyddion diniwed.
Byddaf i felly yn gwisgo pabi gwyn i gofio pawb, fy nheulu a fu farw tra'n rhyfela; fy nheulu a gafodd eu gadael heb dad neu fam neu fab neu ferch; y rhai a laddwyd gan aelodau fy nheulu yn y rhyfel, a'u teuluoedd hwy; a'r degau o filiynnau o bobl a ddioddefodd ac sydd yn dal i ddioddef o ganlyniad i orffwylltra rhyfel.
Torrwyd fy nhadcu i gan yr ail ryfel byd. Gorfod iddo ymuno a'r fyddin yn ddyn ifanc cryf, llawn bywyd, galluog, o gefn gwlad Dinefwr. Daeth e nol yn ddyn megis cragen o'r bachgen addawol aeth allan i Normandy, yr Almaen, Burma, India.
Mae'r papbi gwyn wyf i'n gwisgo yn eu cofio nhw i gyd, gydradd a'u gilydd, ac yn y gobaith am fyd o heddwch rhyw ddydd.