Er fod Angharad Price wedi llwyddo i ddal tafodiaith a rhai o ddywediadau y cofi, mae'n methu lan a dal yr hiwmor, ac mae ei hymdrechion mor ddosbarth canol a 'phell' o'r cofis 'go iawn' mae o'n gneud i mi grinjo! Yn yr un modd, ei 'chyfieithiad' o "cont" i "sant anghynas"... o gogoniant!!!
Wrth ddarllan nofel mor ddi-ddim a hon dwi'n teimlo braidd ein bod ni fel darllenwyr llyfra Cymraeg yn cael ein sarhau rhywsut gan ddiffyg..dwn i'm... grit, dychymyg, gallu i fynd dan groen, plot cymleth, beiddgar... dwn im... yr RHYWBETH mawr ma sydd ar goll yn Caersaint a'i thebyg ac alla i ddim a helpu cymharu yr hyn dwi'n ddarllen efo nofelau yn yr iaith Saesneg. Dudwch be fynnwch chi am hyn, ond ma'n beth naturiol i rhywun sy'n darllen dipyn go lew yn yr ddwy iaith ei wneud dwi'n meddwl,a yn rhywbeth y dylai awduron Cymraeg ddisgwyl ei weld yn digwydd. Wrth gwrs mae na lwythi o nofela di-ddim cachu yn yr iaith Saesneg, ond dydi rheiny ddim yn cael yr heip gafodd hon!!
Dwi wedi rhoi fflich i Caersaint dros y sdafall ddwy-waith dair gan fod y mren i yn llosgi wrth i darllan hi, a'i bod hi'n gneud mi deimlo mor ddirmygus rhywsut fod yr awdur wedi methu a mynd dan groen y cofi, go iawn. Fel rhywun sydd wedi fy magu yn ardal Caernarfon ac wedi, byw, gweithio a chymdeithasu efo'r bobl yma (ac nid pobl dosbarth canol y dre dwi'n siarad amdanyn nhw) mi ro'n i'n edrach ymlaen i'w darllen gan fod na fath 'drysor' (dwi'n ddramatig dwch?!) i sgwennu amdano yn y dre. Alla i ddim helpu a meddwl y bysa hi yn nofel dra gwahanol tasa hi wedi ei sgwennu gan rhywun fel Dewi Prysor neu Twm Miall....
