Trais yn gyfiawn?

[CapS]

Bosib, ond mae hefyd angen cymryd ystyriaeth o'r ffaith bod yr Almanen (a'r Eidal) yn wledydd newydd sbon yn y 30au (llai na 50 mlwydd oed) ac yn bodoli yn yr oes o ymerodraethau Ewropeaidd. Roedd yr Eidal ar ein ochr "ni" yn y Rhyfel Mawr, ond roeddynt dal yn awyddus iawn i ymestyn eu dylanwad mewn i ogledd Affrica (Abyssinia ayb). Roedd gwrth-semitiaeth a gwrth-Comiwynyddiaeth hefyd yn rhemp trwy Ewrop gyfan yn yr 20au o ganlyniad i nifer o ffactorau - ie, yn cynnwys "anhegwch" Versailles ond hefyd o ganlyniad i hiliaeth cyffredinol ac effeithiau'r dirwasgiad mawr yn y gorllewin. Yn y Dwyrain Pell, roedd Siapan yn benderfynol o sefydlu ymerodraeth yng Nghorea, Manchuria a rhannu eraill o'r cyfandir. Roedd Sosialwyr newydd y byd hefyd yn benderfynol o ledu'r chwyldro Comiwnyddol. Mewn geiriau eraill, roedd yna bwerau di-ri oedd yn benderfynnol o ymosod ar eu cymdogion (neu ar eu pobol nhw eu hunain) a'r unig ffordd i'w hatal oedd i ymladd.

Dyna'r pwynt, mae yna gymaint o ffactorau gwahanol yn bodoli, nid yw rhyfela yn eu hateb. Pe bai pobl yn deall y problemau yma ac yn ceisio gweithredu i'w datrys, byddai llawer mwy o fodd i'w datrys cyn rhyfela digwydd.
Mae cymaint o bobl wedi rhyfela dros "ryddid" ers mor hir, a chymaint o bobl wedi marw ac wedi lladd dros "rhyddid" dros y canrifoedd. Dyw hwn heb stopio rhyfela rhag digwydd, mae'r treisio a'r rhyfela a'r lladd yn parhau. Felly mae'r hen ystradeb Saesneg "the end justifies the means" ddim yn wir. Pe bai yna ryfel wedi bod, lle gwelwyd heddwch parhaus ar ei ol, yna cytunaf fod cyfiawnder yn bodoli yna. Mae'r gwir, fodd bynnag, wedi dangos fod rhyfel ddim yn arwain at heddwch.

Ond dwi newydd gyfeirio at achosion lle rhyfela oedd yr unig ffordd i atal mwy o ladd. Pa ffordd arall oedd i atal Hitler ond rhyfela yn ei erbyn? Beth oedd i "ddeall" o ran credoau Hitler? Y dewis oedd naill ai ei ymladd neu gadael iddo fod yn y gobaith na fyddai'n ymosod ar Brydain. A dangosodd y ffordd iddo dorri'r Ribbentrop-Molotov pact nad oedd ganddo unrhyw fwriad i adael llonydd i unrhyw un. Mewn achos mor du a gwyn a hynny, os bosib bod rhyfel yn "foesol" neu yn "gyfiawn"?

A dyw'r ddadl bod bodolaeth rhesymau (gall fod yn ddilys) dros weithredu'n dreisiol yn golygu mae'r ymateb moesol gan eraill yw anwybyddu'r ymddygiad ddim yn dal dwr. Oes cyfrifoldeb moesol ar y gymuned rhyngwladol i achub ar y di-amddiffyn, neu ai'r cam moesol yw i anwybyddu dioddef y gwan er mwyn cynnal ein hunan-foesoldeb ni? Er enghraifft, beth bynnag dy farn am foesoldeb yr ymyrraeth yn Irac yn 2003, oedd hi'n foesol anwybyddu'r dioddef erchyll ar ran y Cwrdiaid a'r Arabiaid yn ne'r Gwlad? Ar pa bwynt mae moesoldeb anwybyddu dioddef eraill yn torri i lawr? Ar pa bwynt mae ein cyfrifoldeb ni fel pobol tuag at ein cyd-ddyn yn goroesi unrhyw "foesoldeb" hunan-gyfiawn?

[ceribethlem]

Bosib, ond mae hefyd angen cymryd ystyriaeth o'r ffaith bod yr Almanen (a'r Eidal) yn wledydd newydd sbon yn y 30au (llai na 50 mlwydd oed) ac yn bodoli yn yr oes o ymerodraethau Ewropeaidd. Roedd yr Eidal ar ein ochr "ni" yn y Rhyfel Mawr, ond roeddynt dal yn awyddus iawn i ymestyn eu dylanwad mewn i ogledd Affrica (Abyssinia ayb). Roedd gwrth-semitiaeth a gwrth-Comiwynyddiaeth hefyd yn rhemp trwy Ewrop gyfan yn yr 20au o ganlyniad i nifer o ffactorau - ie, yn cynnwys "anhegwch" Versailles ond hefyd o ganlyniad i hiliaeth cyffredinol ac effeithiau'r dirwasgiad mawr yn y gorllewin. Yn y Dwyrain Pell, roedd Siapan yn benderfynol o sefydlu ymerodraeth yng Nghorea, Manchuria a rhannu eraill o'r cyfandir. Roedd Sosialwyr newydd y byd hefyd yn benderfynol o ledu'r chwyldro Comiwnyddol. Mewn geiriau eraill, roedd yna bwerau di-ri oedd yn benderfynnol o ymosod ar eu cymdogion (neu ar eu pobol nhw eu hunain) a'r unig ffordd i'w hatal oedd i ymladd.

Dyna'r pwynt, mae yna gymaint o ffactorau gwahanol yn bodoli, nid yw rhyfela yn eu hateb. Pe bai pobl yn deall y problemau yma ac yn ceisio gweithredu i'w datrys, byddai llawer mwy o fodd i'w datrys cyn rhyfela digwydd.
Mae cymaint o bobl wedi rhyfela dros "ryddid" ers mor hir, a chymaint o bobl wedi marw ac wedi lladd dros "rhyddid" dros y canrifoedd. Dyw hwn heb stopio rhyfela rhag digwydd, mae'r treisio a'r rhyfela a'r lladd yn parhau. Felly mae'r hen ystradeb Saesneg "the end justifies the means" ddim yn wir. Pe bai yna ryfel wedi bod, lle gwelwyd heddwch parhaus ar ei ol, yna cytunaf fod cyfiawnder yn bodoli yna. Mae'r gwir, fodd bynnag, wedi dangos fod rhyfel ddim yn arwain at heddwch.

Ond dwi newydd gyfeirio at achosion lle rhyfela oedd yr unig ffordd i atal mwy o ladd. Pa ffordd arall oedd i atal Hitler ond rhyfela yn ei erbyn? Beth oedd i "ddeall" o ran credoau Hitler? Y dewis oedd naill ai ei ymladd neu gadael iddo fod yn y gobaith na fyddai'n ymosod ar Brydain. A dangosodd y ffordd iddo dorri'r Ribbentrop-Molotov pact nad oedd ganddo unrhyw fwriad i adael llonydd i unrhyw un. Mewn achos mor du a gwyn a hynny, os bosib bod rhyfel yn "foesol" neu yn "gyfiawn"?

A dyw'r ddadl bod bodolaeth rhesymau (gall fod yn ddilys) dros weithredu'n dreisiol yn golygu mae'r ymateb moesol gan eraill yw anwybyddu'r ymddygiad ddim yn dal dwr. Oes cyfrifoldeb moesol ar y gymuned rhyngwladol i achub ar y di-amddiffyn, neu ai'r cam moesol yw i anwybyddu dioddef y gwan er mwyn cynnal ein hunan-foesoldeb ni? Er enghraifft, beth bynnag dy farn am foesoldeb yr ymyrraeth yn Irac yn 2003, oedd hi'n foesol anwybyddu'r dioddef erchyll ar ran y Cwrdiaid a'r Arabiaid yn ne'r Gwlad? Ar pa bwynt mae moesoldeb anwybyddu dioddef eraill yn torri i lawr? Ar pa bwynt mae ein cyfrifoldeb ni fel pobol tuag at ein cyd-ddyn yn goroesi unrhyw "foesoldeb" hunan-gyfiawn?

Os wyt ti'n edrych yn ddu a gwyn ar un achos yna, wrth gwrs gellir cyfiawnhau'r trais. Fy mhwynt i yw nad yw'r Byd yn ddu a gwyn, ac nid yw achosion yn bodoli ar eu pen eu hunain. Er fod achosion megis ymladd yn erbyn ffasgaeth yn gallu cael eu cyfiawnhau ar lefel yr achos yn unig, fodd bynnag yn y greater scheme of things mae'n amlwg nad oedd hyn yn lwyddiant. Mae ffasgaeth yn parhau i fodoli ac yn ymddangos ar adegu i ffynu.
Mae'n rhaid atal y pethau yma rhag digwydd yn y lle cyntaf, a'r unig ffordd o wneud hynny yw drwy ddeall a thrafod.

[CapS]

Bosib, ond mae hefyd angen cymryd ystyriaeth o'r ffaith bod yr Almanen (a'r Eidal) yn wledydd newydd sbon yn y 30au (llai na 50 mlwydd oed) ac yn bodoli yn yr oes o ymerodraethau Ewropeaidd. Roedd yr Eidal ar ein ochr "ni" yn y Rhyfel Mawr, ond roeddynt dal yn awyddus iawn i ymestyn eu dylanwad mewn i ogledd Affrica (Abyssinia ayb). Roedd gwrth-semitiaeth a gwrth-Comiwynyddiaeth hefyd yn rhemp trwy Ewrop gyfan yn yr 20au o ganlyniad i nifer o ffactorau - ie, yn cynnwys "anhegwch" Versailles ond hefyd o ganlyniad i hiliaeth cyffredinol ac effeithiau'r dirwasgiad mawr yn y gorllewin. Yn y Dwyrain Pell, roedd Siapan yn benderfynol o sefydlu ymerodraeth yng Nghorea, Manchuria a rhannu eraill o'r cyfandir. Roedd Sosialwyr newydd y byd hefyd yn benderfynol o ledu'r chwyldro Comiwnyddol. Mewn geiriau eraill, roedd yna bwerau di-ri oedd yn benderfynnol o ymosod ar eu cymdogion (neu ar eu pobol nhw eu hunain) a'r unig ffordd i'w hatal oedd i ymladd.

Dyna'r pwynt, mae yna gymaint o ffactorau gwahanol yn bodoli, nid yw rhyfela yn eu hateb. Pe bai pobl yn deall y problemau yma ac yn ceisio gweithredu i'w datrys, byddai llawer mwy o fodd i'w datrys cyn rhyfela digwydd.
Mae cymaint o bobl wedi rhyfela dros "ryddid" ers mor hir, a chymaint o bobl wedi marw ac wedi lladd dros "rhyddid" dros y canrifoedd. Dyw hwn heb stopio rhyfela rhag digwydd, mae'r treisio a'r rhyfela a'r lladd yn parhau. Felly mae'r hen ystradeb Saesneg "the end justifies the means" ddim yn wir. Pe bai yna ryfel wedi bod, lle gwelwyd heddwch parhaus ar ei ol, yna cytunaf fod cyfiawnder yn bodoli yna. Mae'r gwir, fodd bynnag, wedi dangos fod rhyfel ddim yn arwain at heddwch.

Ond dwi newydd gyfeirio at achosion lle rhyfela oedd yr unig ffordd i atal mwy o ladd. Pa ffordd arall oedd i atal Hitler ond rhyfela yn ei erbyn? Beth oedd i "ddeall" o ran credoau Hitler? Y dewis oedd naill ai ei ymladd neu gadael iddo fod yn y gobaith na fyddai'n ymosod ar Brydain. A dangosodd y ffordd iddo dorri'r Ribbentrop-Molotov pact nad oedd ganddo unrhyw fwriad i adael llonydd i unrhyw un. Mewn achos mor du a gwyn a hynny, os bosib bod rhyfel yn "foesol" neu yn "gyfiawn"?

A dyw'r ddadl bod bodolaeth rhesymau (gall fod yn ddilys) dros weithredu'n dreisiol yn golygu mae'r ymateb moesol gan eraill yw anwybyddu'r ymddygiad ddim yn dal dwr. Oes cyfrifoldeb moesol ar y gymuned rhyngwladol i achub ar y di-amddiffyn, neu ai'r cam moesol yw i anwybyddu dioddef y gwan er mwyn cynnal ein hunan-foesoldeb ni? Er enghraifft, beth bynnag dy farn am foesoldeb yr ymyrraeth yn Irac yn 2003, oedd hi'n foesol anwybyddu'r dioddef erchyll ar ran y Cwrdiaid a'r Arabiaid yn ne'r Gwlad? Ar pa bwynt mae moesoldeb anwybyddu dioddef eraill yn torri i lawr? Ar pa bwynt mae ein cyfrifoldeb ni fel pobol tuag at ein cyd-ddyn yn goroesi unrhyw "foesoldeb" hunan-gyfiawn?

Os wyt ti'n edrych yn ddu a gwyn ar un achos yna, wrth gwrs gellir cyfiawnhau'r trais. Fy mhwynt i yw nad yw'r Byd yn ddu a gwyn, ac nid yw achosion yn bodoli ar eu pen eu hunain. Er fod achosion megis ymladd yn erbyn ffasgaeth yn gallu cael eu cyfiawnhau ar lefel yr achos yn unig, fodd bynnag yn y greater scheme of things mae'n amlwg nad oedd hyn yn lwyddiant. Mae ffasgaeth yn parhau i fodoli ac yn ymddangos ar adegu i ffynu.
Mae'n rhaid atal y pethau yma rhag digwydd yn y lle cyntaf, a'r unig ffordd o wneud hynny yw drwy ddeall a thrafod.

Sori. Ti di ngholli i'n llwyr nawr. Beth sydd yna i drafod neu i ddeall o ran ffasgaeth?

"Reit, Mr Hitler, pam wyt ti eisiau lladd pob Iddew"
"Achos nhw sy'n rhedeg byd cyfalafol y gorllewin, nhw wnaeth bradychu fy ngwlad yn y rhyfel mawr, a nhw sy'n cipio'r arian i gyd gan fy nghyd-Almaenwyr a'n gyrru ni i dlodi"
"Iawn, Mr Hitler. Oes unrhyw ffordd gallwn ni dy berswadio i beidio a lladd pob un ohonynt"
"Na".

Nawr beth wyt ti'n gwneud? Dweud "wel, dwi ddim yn cytuno gyda dy safbwynt ond fe frwydraf i'r eithaf i amddiffyn dy hawl i ddal y farn honno"?

[ceribethlem]

Sori. Ti di ngholli i'n llwyr nawr. Beth sydd yna i drafod neu i ddeall o ran ffasgaeth?

"Reit, Mr Hitler, pam wyt ti eisiau lladd pob Iddew"
"Achos nhw sy'n rhedeg byd cyfalafol y gorllewin, nhw wnaeth bradychu fy ngwlad yn y rhyfel mawr, a nhw sy'n cipio'r arian i gyd gan fy nghyd-Almaenwyr a'n gyrru ni i dlodi"
"Iawn, Mr Hitler. Oes unrhyw ffordd gallwn ni dy berswadio i beidio a lladd pob un ohonynt"
"Na".

Nawr beth wyt ti'n gwneud? Dweud "wel, dwi ddim yn cytuno gyda dy safbwynt ond fe frwydraf i'r eithaf i amddiffyn dy hawl i ddal y farn honno"?

Sori, fi sydd heb egluro'm mhwynt yn glir. Nid dealltwriaeth o ran ffasgaeth per se, ond dealltwriaeth o'r ffactorau sy'n arwain at dwf ffasgaeth. Pe bai yna ddealltwriaeth o'r ffactorau gwnaeth achosi i bobl (synhwyrol ar y cyfan) yr Almaen i ddechrau gefnogi rhywun fel Hitler, yna bydde modd stopio amgylchiadau o'r math yna ddatblygu yn y lle cyntaf, gan sicrhau na fyddai pobl fel Mr Hitler yn cael y cyfle i gipio grym.

[CapS]

Sori. Ti di ngholli i'n llwyr nawr. Beth sydd yna i drafod neu i ddeall o ran ffasgaeth?

"Reit, Mr Hitler, pam wyt ti eisiau lladd pob Iddew"
"Achos nhw sy'n rhedeg byd cyfalafol y gorllewin, nhw wnaeth bradychu fy ngwlad yn y rhyfel mawr, a nhw sy'n cipio'r arian i gyd gan fy nghyd-Almaenwyr a'n gyrru ni i dlodi"
"Iawn, Mr Hitler. Oes unrhyw ffordd gallwn ni dy berswadio i beidio a lladd pob un ohonynt"
"Na".

Nawr beth wyt ti'n gwneud? Dweud "wel, dwi ddim yn cytuno gyda dy safbwynt ond fe frwydraf i'r eithaf i amddiffyn dy hawl i ddal y farn honno"?

Sori, fi sydd heb egluro'm mhwynt yn glir. Nid dealltwriaeth o ran ffasgaeth per se, ond dealltwriaeth o'r ffactorau sy'n arwain at dwf ffasgaeth. Pe bai yna ddealltwriaeth o'r ffactorau gwnaeth achosi i bobl (synhwyrol ar y cyfan) yr Almaen i ddechrau gefnogi rhywun fel Hitler, yna bydde modd stopio amgylchiadau o'r math yna ddatblygu yn y lle cyntaf, gan sicrhau na fyddai pobl fel Mr Hitler yn cael y cyfle i gipio grym.

Digon teg, a dwi'n cytuno'n llwyr gyda'r angen i geisio deall y rhesymau y tu ol i unrhyw anghydfod ac i ddysgu gwersi o'r gorffennol. Ond fy nadl yw bod pwynt lle nad oes modd deall na rhesymu, ac ar y pwynt yna mae'r ddadl nad yw trais byth yn dderbyniol neu byth yn ateb yn methu. Yn yr oes fodern, er enghraifft, gellir ceisio deall agwedd hunan-laddwyr "Islamaidd" wrth ystyried hanes y dwyrain canol, hanes imperialaeth y Gorllewin yn yr ardal, y gwledydd/taleithiau hollol artiffisial gadawyd yno gan y Gorllewin sy'n hybu gwrthdaro, cefnogaeth y Gorllewin i unrhyw unben oedd ddim yn gomiwnydd, anghydfod Israel/Palesteina ac yn y blaen ac yn y blaen. Mae angen ystyried a ceisio deall hynny, ond os oes gennyt rhywun sydd wedyn yn defnyddio'r ffactorau hynny fel esgus i ladd cymaint a phosib o bobol, os bosib bod y linell wedi'i chroesi?

Gyda llaw, dwi wedi rhoi'r gair Islamaidd mewn dyfynodau uchod achos ychydig iawn, yn fy marn i, sydd â chrefydd i wneud â'r bobol sy'n lledaenu'r anghydfod. Carfan o ffasgwyr hiliol, gwrth-semitaidd, misogynistaidd gormesgar yw'r mwyafrif sy'n defnyddio crefydd/cam hanesyddol fel esgus i ladd. Hynny yw, does dim "rheswm" - neu, o leiaf, dim rheswm y gall unrhyw un ymateb iddo mewn ffordd cadarnhaol er mwyn ceisio unioni unrhyw gam - felly ychydig iawn o obaith sydd i atal y dinistr heb ddefnyddio grym.

[ceribethlem]

Sori. Ti di ngholli i'n llwyr nawr. Beth sydd yna i drafod neu i ddeall o ran ffasgaeth?

"Reit, Mr Hitler, pam wyt ti eisiau lladd pob Iddew"
"Achos nhw sy'n rhedeg byd cyfalafol y gorllewin, nhw wnaeth bradychu fy ngwlad yn y rhyfel mawr, a nhw sy'n cipio'r arian i gyd gan fy nghyd-Almaenwyr a'n gyrru ni i dlodi"
"Iawn, Mr Hitler. Oes unrhyw ffordd gallwn ni dy berswadio i beidio a lladd pob un ohonynt"
"Na".

Nawr beth wyt ti'n gwneud? Dweud "wel, dwi ddim yn cytuno gyda dy safbwynt ond fe frwydraf i'r eithaf i amddiffyn dy hawl i ddal y farn honno"?

Sori, fi sydd heb egluro'm mhwynt yn glir. Nid dealltwriaeth o ran ffasgaeth per se, ond dealltwriaeth o'r ffactorau sy'n arwain at dwf ffasgaeth. Pe bai yna ddealltwriaeth o'r ffactorau gwnaeth achosi i bobl (synhwyrol ar y cyfan) yr Almaen i ddechrau gefnogi rhywun fel Hitler, yna bydde modd stopio amgylchiadau o'r math yna ddatblygu yn y lle cyntaf, gan sicrhau na fyddai pobl fel Mr Hitler yn cael y cyfle i gipio grym.

Digon teg, a dwi'n cytuno'n llwyr gyda'r angen i geisio deall y rhesymau y tu ol i unrhyw anghydfod ac i ddysgu gwersi o'r gorffennol. Ond fy nadl yw bod pwynt lle nad oes modd deall na rhesymu, ac ar y pwynt yna mae'r ddadl nad yw trais byth yn dderbyniol neu byth yn ateb yn methu. Yn yr oes fodern, er enghraifft, gellir ceisio deall agwedd hunan-laddwyr "Islamaidd" wrth ystyried hanes y dwyrain canol, hanes imperialaeth y Gorllewin yn yr ardal, y gwledydd/taleithiau hollol artiffisial gadawyd yno gan y Gorllewin sy'n hybu gwrthdaro, cefnogaeth y Gorllewin i unrhyw unben oedd ddim yn gomiwnydd, anghydfod Israel/Palesteina ac yn y blaen ac yn y blaen. Mae angen ystyried a ceisio deall hynny, ond os oes gennyt rhywun sydd wedyn yn defnyddio'r ffactorau hynny fel esgus i ladd cymaint a phosib o bobol, os bosib bod y linell wedi'i chroesi?

Gyda llaw, dwi wedi rhoi'r gair Islamaidd mewn dyfynodau uchod achos ychydig iawn, yn fy marn i, sydd â chrefydd i wneud â'r bobol sy'n lledaenu'r anghydfod. Carfan o ffasgwyr hiliol, gwrth-semitaidd, misogynistaidd gormesgar yw'r mwyafrif sy'n defnyddio crefydd/cam hanesyddol fel esgus i ladd. Hynny yw, does dim "rheswm" - neu, o leiaf, dim rheswm y gall unrhyw un ymateb iddo mewn ffordd cadarnhaol er mwyn ceisio unioni unrhyw gam - felly ychydig iawn o obaith sydd i atal y dinistr heb ddefnyddio grym.

Fi'n cytuno gyda lot o'r hyn wyt ti'n ei ddweud. Ond ymateb i deitl yr edefyn ydw i. Ydw trais byth yn gyfiawn? Na, yn fy marn i. Ydy hynny golygu y dylwn i adael i sefyllfa megis Hitler ayyb i oroesi? Eto, na ddylwn. Semantics a chwarae ar eiriau o bosib, ond mae atal Hitler rhag lladd miliynau yn amlwg yn llai anghyfiawn na gadael iddo barhau. Ydy hynny'n golygu fod lladd yn gyfiawn? Na, yn fy marn i. Lesser of two evils fel dywed y saism, ac fi'n derbyn efallai fod hwn yn ymddangos yn ddadl cop-out i nifer, ond wy'n ffan mawr o Ghandi, a ddywedodd rhywbeth fel "llygad am lygad a chyn hir fydd y Byd yn ddall."

[Foel Gornach]

... dwi'n cytuno'n llwyr gyda'r angen i geisio deall y rhesymau y tu ol i unrhyw anghydfod ac i ddysgu gwersi o'r gorffennol. Ond fy nadl yw bod pwynt lle nad oes modd deall na rhesymu, ac ar y pwynt yna mae'r ddadl nad yw trais byth yn dderbyniol neu byth yn ateb yn methu. Yn yr oes fodern, er enghraifft, gellir ceisio deall agwedd hunan-laddwyr "Islamaidd" wrth ystyried hanes y dwyrain canol, hanes imperialaeth y Gorllewin yn yr ardal, y gwledydd/taleithiau hollol artiffisial gadawyd yno gan y Gorllewin sy'n hybu gwrthdaro, cefnogaeth y Gorllewin i unrhyw unben oedd ddim yn gomiwnydd, anghydfod Israel/Palesteina ac yn y blaen ac yn y blaen. Mae angen ystyried a ceisio deall hynny, ond os oes gennyt rhywun sydd wedyn yn defnyddio'r ffactorau hynny fel esgus i ladd cymaint a phosib o bobol, os bosib bod y linell wedi'i chroesi?

Gyda llaw, dwi wedi rhoi'r gair Islamaidd mewn dyfynodau uchod achos ychydig iawn, yn fy marn i, sydd â chrefydd i wneud â'r bobol sy'n lledaenu'r anghydfod. Carfan o ffasgwyr hiliol, gwrth-semitaidd, misogynistaidd gormesgar yw'r mwyafrif sy'n defnyddio crefydd/cam hanesyddol fel esgus i ladd. Hynny yw, does dim "rheswm" - neu, o leiaf, dim rheswm y gall unrhyw un ymateb iddo mewn ffordd cadarnhaol er mwyn ceisio unioni unrhyw gam - felly ychydig iawn o obaith sydd i atal y dinistr heb ddefnyddio grym.

Cytuno'n llwyr, heblaw am dy gasgliadau. Mi rwyt yn tanseilio dy ddadl dy hun drwy ddweud ei bod yn iawn i ddefnyddio trais i ddymchwel y treiswyr - hwnna yw eu dadl hwythau.

Mae pob rhyfel wedi ei hymladd er mwyn dileu anghyfiawnder a dwyn gwell byd i fodolaeth - yn ol y rhai sy'n eu hymladd. Mae pob rhyfel wedi ei hymladd er mwyn creu heddwch - eto yn ol yr ymladdwyr. Nid yw'r polisi'n gweithio; rhaid ffeindio ffyrdd eraill neu fe ddinistriwn ein hunain yn llwyr.

Ni allwn drechu drygioni drwy ddefnyddio dulliau drygioni, drygioni sy'n ennill.

[Gai Toms]

Mewn byd perffaith, ni allwch frwydro i sicrhau heddwch, mae bod yn heddychlon yn ffordd o fyw.

[CapS]

... dwi'n cytuno'n llwyr gyda'r angen i geisio deall y rhesymau y tu ol i unrhyw anghydfod ac i ddysgu gwersi o'r gorffennol. Ond fy nadl yw bod pwynt lle nad oes modd deall na rhesymu, ac ar y pwynt yna mae'r ddadl nad yw trais byth yn dderbyniol neu byth yn ateb yn methu. Yn yr oes fodern, er enghraifft, gellir ceisio deall agwedd hunan-laddwyr "Islamaidd" wrth ystyried hanes y dwyrain canol, hanes imperialaeth y Gorllewin yn yr ardal, y gwledydd/taleithiau hollol artiffisial gadawyd yno gan y Gorllewin sy'n hybu gwrthdaro, cefnogaeth y Gorllewin i unrhyw unben oedd ddim yn gomiwnydd, anghydfod Israel/Palesteina ac yn y blaen ac yn y blaen. Mae angen ystyried a ceisio deall hynny, ond os oes gennyt rhywun sydd wedyn yn defnyddio'r ffactorau hynny fel esgus i ladd cymaint a phosib o bobol, os bosib bod y linell wedi'i chroesi?

Gyda llaw, dwi wedi rhoi'r gair Islamaidd mewn dyfynodau uchod achos ychydig iawn, yn fy marn i, sydd â chrefydd i wneud â'r bobol sy'n lledaenu'r anghydfod. Carfan o ffasgwyr hiliol, gwrth-semitaidd, misogynistaidd gormesgar yw'r mwyafrif sy'n defnyddio crefydd/cam hanesyddol fel esgus i ladd. Hynny yw, does dim "rheswm" - neu, o leiaf, dim rheswm y gall unrhyw un ymateb iddo mewn ffordd cadarnhaol er mwyn ceisio unioni unrhyw gam - felly ychydig iawn o obaith sydd i atal y dinistr heb ddefnyddio grym.

Cytuno'n llwyr, heblaw am dy gasgliadau. Mi rwyt yn tanseilio dy ddadl dy hun drwy ddweud ei bod yn iawn i ddefnyddio trais i ddymchwel y treiswyr - hwnna yw eu dadl hwythau.

Mae pob rhyfel wedi ei hymladd er mwyn dileu anghyfiawnder a dwyn gwell byd i fodolaeth - yn ol y rhai sy'n eu hymladd. Mae pob rhyfel wedi ei hymladd er mwyn creu heddwch - eto yn ol yr ymladdwyr. Nid yw'r polisi'n gweithio; rhaid ffeindio ffyrdd eraill neu fe ddinistriwn ein hunain yn llwyr.

Ni allwn drechu drygioni drwy ddefnyddio dulliau drygioni, drygioni sy'n ennill.

Sori. Wedi colli golwg o'r edefyn felly heb ymateb.

Yn y bon yr hyn dwi'n ei ddweud yw y dylid pob amser edrych ar bob ffordd posib i oroesi unrhyw anghydfod wrth drafod, cymodi a chyfaddawdu. Ond wnai ail-adrodd - mai yna achosion prin pan nad yw heddychiaeth yn gynaliadwy bellach. I fynd nol i deitl yr edefyn, "ydy trais yn gyfiawn". Wel, bron wastad, na. Ond mewn achosion prin iawn - e.e. yn achos Natsiaeth yn y 30au - doedd dim modd rhesymu, ac felly, tybiaf, roedd trais yn gyfiawn yn yr achos hwnnw. Felly, i ymateb i'r cwestiwn gwreiddiol, mae trais - mewn o leiaf un achos - wedi bod yn gyfiawn.

[Blewyn]

Ond mewn achosion prin iawn - e.e. yn achos Natsiaeth yn y 30au - doedd dim modd rhesymu, ac felly, tybiaf, roedd trais yn gyfiawn yn yr achos hwnnw..

Pa bryd wyt ti'n newid o drafodaeth i drais ?